|
سیدمحمدصادق
دشتی(شهید دفاع مقدس) سال 1342 هجری شمسی، روستای «دستجه» از توابع استان فارس میزبان نوزادی شد که به دلیل همزمانی شکفتن او با ولادت رسول الله (ص)، او را سید محمد صادق نامیدند. وی دوره ابتدایی را با موفقیت سپری کرد و در سال 1356، برای ادامه تحصیل به «فیروز آباد» رفت. محمد صادق که مولود سال قیام و مبارزه بود، با آغاز حرکت گسترده مردمی علیه رژیم شاهنشاهی به گروه مبارزان پیوست. در سال 1357 با همراهی عده‌ای از همرزمان به تشکیل یک تیم عملیاتی به منظور بیداری مردم «فیروزآباد» همت ورزید و در مراحل مختلف علیرغم وجود مشکلات و سختی‌ها به فعالیت ادامه داد. تلاشهای او و افراد دیگر، باعث پیدایش موج خروشان حرکت در میان اهالی فیروزآباد گردید. محمد صادق پس از پیروزی انقلاب به جهاد سازندگی پیوست و از این طریق به کمک مستضعفین و عشایر شتافت. وی علاوه بر همکاری با کمیته فرهنگی جهاد سازندگی برای چاپ نشریه‌ای به نام «ندای انقلاب» در کنار معلمان و دوستان فعالیت کرد و در کنار این موارد به عنوان دانش‌آموز ممتاز دبیرستان «دکتر شریعتی» شناخته شد. او بعد از شهادت دوست و همرزمش «شهید صادق کتیرایی » در فراق یار، بی‌تابی می‌کرد و توان ماندن نداشت. پس از اخذ مدرک دیپلم، با توجه به شرایط نامناسب جامعه، که در اثر ترور گروهک‌ها و شروع جنگ، ایجاد شده بود به جهاد سیستان و بلوچستان پیوست و در منطقه «گلان» از توابع ایرانشهر، مشغول خدمت به مردم محروم گردید. در اسفند ماه 1360 همراه اکیپ اعزامی به جهاد شیراز به آبادان رفت و مسئولیت انجام فعالیتهای اداری را بر عهده گرفت. با شکل‌گیری و اجرای عملیاتهای گسترده در سپاه اسلام، به کارهای مهندسی روی آورد و در عملیاتهای بسیاری حماسه آفرید. در نهایت، به کردستان رفت تا مأموریت محول شده از قرارگاه «حمزه سید الشهدا» را انجام دهد. شهید سید محمد صادق دشتی در بیست و سوم مهر ماه سال 1364 در منطقه آبادان مشغول احداث سکوی تانک، برای رزمندگان اسلام بود که ناگهان خمپاره‌ای سینه مهربانش را شکافت. او در آن لحظات، آنقدر خوشحال و شادمان به نظر می‌رسید که تعجب همه را برانگیخته بود. زانوانش سست شد و همانطور که از پا می‌افتاد دستها را به سوی آسمان بلند کرد: «فزت و رب الکعبه» - |
|
|
